Om een gerichte desk research uit te voeren heb ik onder andere gebruik gemaakt van de volgende zoektermen met daarnaast een definitie uitleg:
Een eerstelijns psycholoog biedt toegankelijke psychologische hulp bij verschillende psychische klachten en problemen. De eerstelijns psycholoog is vergelijkbaar met de huisarts, maar dan voor de geestelijke gezondheidszorg. Door middel van een aantal persoonlijke gesprekken helpt de eerstelijns psycholoog geestelijke problemen op te sporen en te verhelpen. Daarnaast kan een eerstelijns psycholoog een diagnose stellen en of cliënten zo nodig doorverwijzen naar een gespecialiseerde psycholoog of een psychiater. Cliënten kunnen met een groot aantal psychische problemen terecht bij de eerstelijns psycholoog. Hierbij kan gedacht worden aan vooral aan mildere problematiek zoals burn-out, stress, angsten of relatieproblemen. De eerstelijns psycholoog zal bij ernstigere psychische problemen doorverwijzen naar een gespecialiseerde psycholoog of psychiater. Ook wanneer de eerstelijns psycholoog zelf geen behandeling kan bieden kan hij deze dus wel opstarten.
bron: Mentaal beter. Wat doet een eerstelijns psycholoog? Geraadpleegd via: https://mentaalbeter.nl/faq/wat-doet-een-eerstelijns-psycholoog/
https://weblog.independer.nl/huisartsen/wat-houdt-eerstelijnszorg-en-tweedelijnszorg-in/
Basis ggz De zwaarte van de zorg die nodig is bepaalt waar iemand zorg ontvangt. In de eerste lijn verleent onder meer de huisarts zorg, het maatschappelijk werk en de eerstelijnspsychologen basis ggz. Deze eerstelijnszorg is generalistisch, snel en gemakkelijk toegankelijk. De eerstelijnshulpverleners kunnen advies inwinnen bij gespecialiseerde ggz-instellingen.
Gespecialiseerde ggz Is meer specialistische behandeling noodzakelijk, dan verwijst de huisarts of een medisch specialist de patiënt door naar de tweede lijn, de gespecialiseerde ggz. Ggz-instellingen bieden die zorg. In het geval van jeugdhulp is er naast de gemeenteliijk georganiseerde toegang tot hulp, ook de directe verwijzingsmogelijkheid door de huisarts, medisch specialist en jeugdarts.
Hoogspecialistische zorg Hoogspecialistische zorg is bestemd voor patiënten met complexe ernstige, en/of zeldzame psychische aandoeningen voor wie basis of specialistische diagnostiek en/of behandeling in de ggz onvoldoende resultaat heeft geboden of naar verwachting zal bieden. Vaak is er sprake van complexe comorbiditeit van psychische aandoeningen of een combinatie met een somatische aandoening. Behandelaren in de specialistische ggz kunnen voor consultatie en advies terecht bij de experts van TOPGGz afdelingen. Ook kunnen zij hiernaar doorverwijzen als een behandeling vastloopt of zeer gespecialiseerde behandeling nodig is. De Stichting Topklinische GGz (TOPGGz) stelt op basis van een set strenge criteria vast of een afdeling hoogspecialistische zorg biedt.
bron: De Nederlandse ggz. Hoe werkt de ggz. Geraadpleegd via: https://www.denederlandseggz.nl/over-de-ggz/hoe-werkt-de-ggz
Tak van psychiatrie waarbij men in de behandeling van patiënten rekening houdt met hun culturele achtergrond. De traditionele psychiatrie is geënt op inzichten die uitgaan van de westerse dominante cultuur’. Voor veel psychiatrische aandoeningen echter geldt dat ze cultuurgebonden zijn en dus minder ontvankelijk voor behandelingsmethoden die wortelen in westerse visies op geestelijke gezondheidszorg. Behandelaars moeten rekening leren houden met het gegeven dat patiënten symptomen op andere manieren omschrijven, gewend zijn aan andere omgangsvormen en ook bepaalde verwachtingen kunnen hebben over de wijze van een effectieve behandeling. In de praktijk blijken veel migranten en vluchtelingen slecht aansluiting te vinden met de psychische zorg in Nederland. Uit onderzoek blijkt o.a. dat ze korter worden behandeld en vaker gedwongen worden opgenomen dan autochtone Nederlanders.
bron: https://www.ensie.nl/martin-meulenberg/transculturele-psychiatrie
Wanneer individuen die lid zijn van verschillende culturele groepen met elkaar in contact komen, wordt het domein van de interculturele psychologie centraal in het begrijpen van menselijk gedrag in alle groepen. Tot deze algemene categorie van verschijnselen behoren processen die te maken hebben met acculturatiepsychologie, acculturatie en aanpassing, interculturele relaties, culturele identiteit, multiculturalisme en toepassingen om interculturele relaties te verbeteren. Acculturatie is het proces van culturele en psychologische verandering in zowel culturele groepen als individuen na hun contact. Onderwerpen in acculturatie zijn onder meer: hoe acculturatie plaatsvindt, hoe goed individuen en groepen zich aan elkaar aanpassen, en de verbanden tussen hoe en hoe goed acculturatie verloopt. Dit laatste punt is belangrijk, want als er meer succesvolle resultaten zijn verbonden aan een bepaalde manier van acculturatie, dan kunnen er overheidsbeleid en programma’s worden ontwikkeld om het welzijn te bevorderen. Het meeste acculturatieonderzoek is gewijd aan het begrijpen van de factoren die van invloed zijn op hoe groepen zoals immigranten, vluchtelingen, inheemse volkeren, vreemdelingen en etnisch-culturele groepen zich accultureren en hoe zij zich aanpassen aan het leven in de grotere samenleving.
bron: https://www.oxfordbibliographies.com/view/document/obo-9780199828340/obo-9780199828340-0042.xml